Puisi Malam

Senja ketika tak menjelma kata-kata.
Sebilah pena tak mampu lagi melukis bahagia,
Bahkan tak kuasa menyematkan duka.
Malam pun tiba berselimutkan hampa.

Entahlah, malam menjadi bisu benar.
Kekosongan membaur dalam semesta rasa.
Setitik asa pun turut tenggelam sirna.

Kuping telah bising oleh janji-janji.
Mulut berbusa tanpa makna.
Hati penuh sangka kian gemuruh.
Lelaku hanya berlalu, tiada tertuju.